Cuenca: onze eerste Cuy

In de bus van Riobamba naar Cuenca hebben we een paar uur de tijd om de afgelopen dagen nog eens de revue te laten passeren.
Ook hebben we de tijd om op de opmerkingen van jullie bij onze vorige verslagen te reageren.
Zo vroeg Ruud eens wat te vertellen over de begroeiing in EcuaDOR.
Nou Ruud, het is alles behalve DOR hier.
Ecuaoveralevenmooiengroen zou een betere naam geweest zijn voor dit land.
Lizette, Ik denk niet dat we Luis nog gaan tegenkomen. We MOETEN namelijk als we aan het einde van de vakantie nog in Quito terugkomen, bij de familie van Alejandra langs, en daar hebben we eigenlijk al te weinig dagen voor over.... (we zijn ook nooit tevreden he)
Vandaag las ik ook dat onze buurvrouw in haar eentje de hele straat sneeuwvrij heeft gemaakt. Dat vind ik erg knap. Ik heb er dan ook veel respect voor vanuit het heerlijk warme Ecuador, waar het vandaag weer iets boven de 20 graden was...
De laatste reactie is voor Kim en Erno. Wij missen jullie ook wel hoor! Of stond dat nog helemaal nergens als een reactie bijgeschreven en hadden wij dat alleen maar gehoopt te lezen.....

De bus is inmiddels aangekomen in Cuenca waar we door een taxi naar ons hotel gebracht worden. We zijn van plan vier nachten te blijven in Cuenca. Voor de eerste twee nachten hebben we een hotel geboekt. Dit is een mooi hotel met een mooie binnentuin waar we iedere morgen kunnen genieten van de 'huis-kolibrie'.
Of we hier de komende dagen ook kunnen blijven is op dit moment nog niet bekend.

Na wat gegeteen te hebben in het centrum van de stad zijn we gaan slapen.
Jessica Spijkers (de Ecuadoriaanse vrouw van Mark Spijkers) is ook voor de bruiloft overgekomen naar haar geboorteland. Op haar uitnodiging gaan we de volgende dag naar Cajas. Dit is een national park dat op ongeveer 4100 meter hoogte ligt.
Een gebied met prachtige vergezichten, flora en fauna krijgen we deze dag te zien.
Op de terugweg rijden we nog even door het dorpje waar de ouders van Jessica gewoont en gewerkt hebben. Je krijgt hier een goed beeld van het dagelijks leven in Ecuador. Normaal zie je dat niet als je alleen maar op de doorgaande wegen blijft rijden.
Aan het einde van de middag worden we weer afgezet bij ons hotel door Jessica. We hebben afgesproken deze avond samen te gaan eten. Jessica weet wel een goed restaurant waar ze de beste Cuy hebben....
Ja wij moeten er deze avond aan geloven. De Ecuadoriaanse delicatesse zal ons voorgeschoteld worden. De cavia...
We hebben afgesproken naar de ouders van Jessica te komen om vanuit daar met de auto naar het restaurant te gaan.
Als we bij de receptie vragen hoe we het beste kunnen lopen krijgen we te horen dat we dat op dit tijdstip nog wel mogen lopen, maar dat we voor onze eigen veiligheid een taxi moeten nemen op de terugweg.
Met deze opmerking in het achterhoofd, loop je toch net even iets anders door de straten van Cuenca.
We komen echter veilig aan bij het huis van de ouders van Jessica.
Hier ontmoeten we de zus van Jessica die speciaal even uit de Amazone is overgekomen om haar zus te zien.
Deze grote zus gaat deze avond ook mee en zo zitten we even later, na een welkomsdrankje van de vader, met zes personen in de auto richting het restaurant met het beste recept voor de Cuy (Cavia).
We rijden Cuenca uit en een klein dorpje in. Het is best donker zo zonder lantaarnpalen en het is dan ook niet zo makkelijk om het restaurantje te vinden. Iedere passant wordt vanuit de auto naar de weg gevraagd en zo gebeurd het dat we na een blokje omgereden te hebben weer aan dezelfde persoon vragen waar het restaurant is. Na wat omzwervingen blijkt het restaurant gesloten te zijn, wat door twee personen als jammer ervaren wordt en bij vier personen (toevallig alle vier Nederlander...) een glimlach op het gezicht tovert.

(Zie verder in verslag deel 2)

Adios
Jacqueline & Pieter