Ons avontuur in de Amazone...

Nadat we laat in de avond in Misahualli zijn aangekomen hebben we dus voor de twee dagen dat we hier zitten een dagtocht geboekt. De eerste stroomafwaarts over de rivier Misahualli die als we maar lang genoeg door overgaat in de grote Amazone.
Zover zijn we echter niet gekomen. Na een stuk gevaren te hebben zijn we even uit de boot gegaan om een wandeling te maken door een stukje beschermd regenwoud. Allerlei kamerplanten in grootspraak staan hier Kris-kras door elkaar en in formaten die in Nederlandse huiskamers niet eens zou passen. Zo staan we op een gegeven moment naast een Ficus van enkele tientallen meters hoog. Zo hoog dat we hier niet meer spreken van een plant maar van een flinke boom!
Als we enkele minuten door de bossen gelopen hebben voelen we de eerste druppels. omdat het water snel stijgt bij dit soort buien en we toch heel graag ook met de boot weer verder wilde, leek het onze Nederlandstalige gids beter terug te keren naar de boot voor hij er zonder ons vandoor was....
Eenmaal terug in de boot was de regen ook weer een heel stuk minder geworden. We mochten als we daar zin in hadden in een grote zwarte band stroomafwaards naar beneden dobberen. Jacqueline heeft hier voor gekozen en ik heb er voor gezorgd dat dit voor het nageslacht ook te bewijzen is. Een hele wilde rivier was het niet hoor, maar de stroomversnellingen die er inzaten waren in de band zeker de moeite waard.
Na enkele honderd mets is Jacqueline weer aan boord gekomen en zijn we doorgevaren naar een dorpje waar een indianenstam woont. hier hielden ze zich bezig met het maken van houtsnijwerken. Het hout dat hiervoor gebruikt werd was zo licht als kurk en daardoor ook zeer goed te bewerken en schilderen.
Na dit ambachtelijk hoogstandje zijn we eer terug gevaren richting Misahualli. Onderweg zijn we nog twee keer aan wal gegaan. Een keer om te eten. Een lopend buffet zomaar langs de weg en de laatste stop was weer bij een andere indianenstam. Hier gingen ze voor ons op speciale manier een drankje maken wat daar erg veel gedronken werd. Bij bijvoorbeeld ieder ontbijt wordt deze drank genuttigd. Echter wel nadat hij enkele dagen gestaan heeft en dus de nodige gisting heeft ondergaan. het werd er dus niet minder sterk op.
Maar wij mochten het maken van deze drank van begin tot eind meemaken.
En we weten niet of jullie ooit het programma "Groetjes uit de rimboe" gezien hebben, maar daar deed het ons een beetje aan denken. Daar werd er namelijk in een aflevering een drankje gemaakt waarbij de oudste vrouw van het dorp de pulp fijnkauwde voordat het drankje gemaakt werd. Gelukkig voor ons werd het oude vrouwtje niet van stal gehaald en hebben ze de wortel van de plant waarvan het drankje gemaakt is, met een stamper fijngemalen. Nou dat was een hele geruststelling, nu konden wel proeven.....
We hebben de verse versie als eerste mogen proeven...en het was niet weg te krijgen, wat was dat smerig en toen wisten we nog niet dat we ook nog de versie die inmiddels 10 dagen stond nog moesten proberen. Het smaakte eigenlijk hetzelfde alleen was er een flinke scheut azijn en alcohol aan toegevoegd. Na een klein slokje hebben we de volgende ronde vriendelijk aan ons voorbij laten gaan. Het jongste dochtertje (wij schatten haar een jaar of 8) van het gezin had er minder moeite mee om het spul weg te krijgen. Zij dronk bijna in een teug heel de kom leeg, waarbij wij ons maar een keertje achter de oren bekrabt hebben...
Dezelfde familie heeft ons nog even voorgedaan hoe zij zich iedere dag bezig houden met goudzoeken in de rivier. En inderdaad lag er uiteindelijk ook wat goud in de schaal waarmee ze dat deed. Als ze per dag een gram bij elkaar gevonden krijgen is het al heel veel...
De eerste dag zat er al weer op na dit bezoek en we hebben 's avonds in het dorp nog een bord spagetti besteld, dat zou er na dat smerige pretje van deze middag wel in gaan.
Echter ook hier hadden we geen geluk. Het gehakt waarmee de saus van de pasta was gevuld had voor ons gevoel een beetje een groenige kleur en de geur was ook niet helemaal wat bij een spagetti verwachten. Gelukkig bracht een restaurant waar ze heerlijke hamburgers verkochte deze avond uitkomst. Dit zou dan ook gelijk ons restaurant voor de volgende dag worden.

De tweede dag stond in het teken van een lange wandeltocht door het regenwoud waarbij we vele planten, dieren en allerlei andere interessante dingen zouden gaan zien. Maar omdat het hier nou eenmaal regenwoud heet, was dat ook gelijk de reden dat we de lange tocht wel gelopen hebben, maar dat we aan dieren niets gezien hebben. Behalve dan die mieren die uit een tak gesneden werden en die wij wel even mochten proeven... Ach na dat drankje van gisteren moet alles lekker zijn dus ook dit hebben we maar weer ervaren. Ze smaakte naar citroen, maar of we de volgende keer thee van gaan trekken.... Nou nee!
We zijn uiteindelijk eer terug gekomen bij het huis van het gezin aar e gestart waren. hier is voor ons nog thee gezet (geen citroen thee) en hebben we maaltijd gekregen waarbij het vlees, de kip, een speciale smaak kreeg doordat deze in een bananenblader gekookt is. En eerlijkheidshalve moeten we zeggen dat dit best een goede maaltijd was.
Door de hoeveelheid regen was deze dag dus ook niet helemaal geworden wat we er van verwacht hadden. Maar ondanks dat we geen papegaaien, reptielen, andere kleurrijke vogels grote vlinders en wat al niet meer gezien hebben, hadden we deze dagen ook weer voor geen goud willen missen.
Met de aan ons zelf beloofde hamburger, een duik in het zwembad en een lange busreis naar Quito (7 uur) hebben we het Amazone gedeelte afgesloten.

Adios
Jacqueline & Pieter