Met de trein over de Duivelsneus
Blijf op de hoogte en volg Pieter, Jacqueline, Kim & Erno
11 Januari 2013 | Ecuador, Riobamba
Na een goede nacht stond Peter zoals afgesproken om 08.00 uur bij ons hotel vanwaar we met de bus naar Alaussi zijn gegaan. Normaal gesproken kun je vanuit Riobamba meteen op de trein stappen, maar dat was vanwege werkzaamheden aan het spoor niet mogelijk. Het laatste gedeelte is volgens de verhalen ook het leukste en mooiste stuk.
Een busreis van twee uur bracht ons dus naar een plaatsje waar de tijd nog wat langer leek te hebben stil gestaan dan in de grotere steden.
We kochten een treinticket en zijn aan boord gegaan van een trein die bestond uit drie wagons en een locomotief. De wagons leken erg veel op die van de stoomtrein in de Efteling. De locomotief was wel een stukje groter.
Het speciale aan deze treinreis is het aantal meters dat de spoorlijn daalt binnen een korte afstand. Zou dit in een lijn gebeuren dan zou geen enkele trein dit overleven. Er moet dus al zig-zaggend naar beneden gereden worden. Dus eerst een stukje vooruit, stilstaan, dan een wissel verzetten en dan weer een stukje achteruit de berg af, stilstaan, weer een wissel verzetten, etc. etc. Als je uit het raampje hangt om van de omgeving te genieten en je kijkt naar beneden, dan zie je dus dat de trein vlak langs een steile afgrond rijdt. Voor ons was meteen duidelijk dat dit de reden moet zijn geweest waarom je deze treinreis niet meer kon maken vanaf het dak van de trein. Dit was tot voor een aantal jaar terug nog wel mogelijk. Natuurlijk was dat allemaal nog wel een stukje spectaculairder, maar we konden met deze variant (in de coupe) ook goed leven.
Dezelfde weg hebben we nog een keer afgelegd maar dan weer bergop.
Ook de busreis duurde weer twee uur voordat we in Riobamba terug waren.
Ondertussen zijn er weer meer gasten voor de bruiloft aangekomen in het Hotel. Vanavond gaan we eten in een restaurantje vlak bij Peter en Alejandra. Ook dat beloofd weer een leuke avond te worden. Zeker ook omdat de mensen uit Ecuador zo enthousiast reageren op onze aanwezigheid. Ze praten en praten tegen ons en wij staan er een beetje bij te lachen omdat we er geen woord van verstaan.
Het zou goed kunnen dat we van alle kanten worden uitgescholden, maar daar gaan we gezien de hartelijke gebaren die ze erbij gebruiken, maar niet van uit.
Ik ga nu de batterijen van de camera maar weer opladen zodat ik morgen tijdens de bruiloft niet voor verrassingen kom te staan.
Adios
Jacqueline & Pieter
Een busreis van twee uur bracht ons dus naar een plaatsje waar de tijd nog wat langer leek te hebben stil gestaan dan in de grotere steden.
We kochten een treinticket en zijn aan boord gegaan van een trein die bestond uit drie wagons en een locomotief. De wagons leken erg veel op die van de stoomtrein in de Efteling. De locomotief was wel een stukje groter.
Het speciale aan deze treinreis is het aantal meters dat de spoorlijn daalt binnen een korte afstand. Zou dit in een lijn gebeuren dan zou geen enkele trein dit overleven. Er moet dus al zig-zaggend naar beneden gereden worden. Dus eerst een stukje vooruit, stilstaan, dan een wissel verzetten en dan weer een stukje achteruit de berg af, stilstaan, weer een wissel verzetten, etc. etc. Als je uit het raampje hangt om van de omgeving te genieten en je kijkt naar beneden, dan zie je dus dat de trein vlak langs een steile afgrond rijdt. Voor ons was meteen duidelijk dat dit de reden moet zijn geweest waarom je deze treinreis niet meer kon maken vanaf het dak van de trein. Dit was tot voor een aantal jaar terug nog wel mogelijk. Natuurlijk was dat allemaal nog wel een stukje spectaculairder, maar we konden met deze variant (in de coupe) ook goed leven.
Dezelfde weg hebben we nog een keer afgelegd maar dan weer bergop.
Ook de busreis duurde weer twee uur voordat we in Riobamba terug waren.
Ondertussen zijn er weer meer gasten voor de bruiloft aangekomen in het Hotel. Vanavond gaan we eten in een restaurantje vlak bij Peter en Alejandra. Ook dat beloofd weer een leuke avond te worden. Zeker ook omdat de mensen uit Ecuador zo enthousiast reageren op onze aanwezigheid. Ze praten en praten tegen ons en wij staan er een beetje bij te lachen omdat we er geen woord van verstaan.
Het zou goed kunnen dat we van alle kanten worden uitgescholden, maar daar gaan we gezien de hartelijke gebaren die ze erbij gebruiken, maar niet van uit.
Ik ga nu de batterijen van de camera maar weer opladen zodat ik morgen tijdens de bruiloft niet voor verrassingen kom te staan.
Adios
Jacqueline & Pieter
-
12 Januari 2013 - 09:28
Maud:
Wat een gave verslagen weer. Wij wensen jullie vandaag heel veel plezier op de bruiloft en nog hele mooie weken in equador. -
12 Januari 2013 - 12:22
Hetty:
Ik krijg echt beelden bij jullie manier van schrijven, erg leuk!! Denk dat de bruiloft heel bijzonder zal zijn dus ben nu al benieuwd naar jullie verhalen. -
12 Januari 2013 - 12:41
Christian Roosen:
Leuk reisverslag! Véél plezier vandaag. Wij zullen het proberen te volgen vanuit Café De Veerkes op het grote scherm. De groeten aan Peter en Alejandra.
Tot ziens! -
13 Januari 2013 - 10:00
Karin:
Hoi Allemaal
Zo te lezen hebben jullie het daar prima naar jullie zin geniet er maar lekker van dit maak je ook niet wekelijks mee.
Groetjes vanuit het koude Udenhout. -
13 Januari 2013 - 18:31
Kim:
Hoi papa en mama
wat maken jullie toch veel dingen mee...!
Ongelooflijk! Maar als het treintje op die van de Efteling leek moest het wel heel erg sprookjesachtig geweest zijn.. (snapjem? Efteling? Sprookjes? okeej laat maar..)
xx Kimmie
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
