Op een paard en dan naar Riobamba

De natte kleding die we gisteren opgelopen hebben tijdens de fietstocht langs de watervallen zijn al weer een stuk opgedroogd als we de de volgende ochtend wakker worden en onze koffers weer gaan pakken.
Deze middag gaan we naar Riobamba waar Peter ons op zal komen halen met zijn aanstaande vrouw Alejandra. Dit is de eerste keer dat we haar in levende lijve gaan ontmoeten. Best apart hoor als je weet dat je twee dagen later al op het bruiloftsfeest van deze tortelduifjes aanwezig zal zijn.

Maar voor het zover is gaan we nog wat doen in Baños. We hebben voor deze morgen een aantal paarden gereserveerd die ons over de bergen mogen voeren in de hoop een glimp op te kunnen vangen van de vulkaan die vanwege zijn onrustige gedrag zowat iedere dag een bedreiging vormt voor de inwoners van Baños. In het plaatsje zelf staan grote pijlen op de weg die de richting aangeeft die de mensen moeten volgen als er geevacueerd moet worden als de vulkaan uitbarst.
We hebben al gehoord dat het 10 dagen geleden is dat er voor het laatst een grote rookwolk uit de vulkaan is gekomen en dat het dus altijd zo kan zijn dat er een grotere uitbarsting gaat komen.
Wij stoere Nederlanders durven de gok wel aan dat deze uitbarsting niet deze ochtend gaat plaats vinden. We springen op onze paarden en gaan iets wat onwennig de straat op richting de bergen.
We proberen het paard uit alle macht te sturen en aan te sporen, maar het enige waar die beesten op letten zijn de tekens die onze gids aan ze geeft. Zeker in de straten van Baños hoeven we alleen maar te blijven zitten. De paarden hebben deze route al zo vaak gelopen dat ze de weg feiloos weten te vinden. Eenmaal buiten het dorp komt er weer een ander soort fluitje uit de mond van de gids waarop de paarden overgaan van stap naar draf en op een gegeven moment ook in galop.
Ik kan jullie verzekeren dat ik er als onervaren ruiter op dat moment weer achter kwam waar het verschil zit tussen mannen en vrouwen...
Maar als stoere vent blijf je gwoon lachen en zeg je gewoon dat het allemaal erg leuk is. En dat is het eigenlijk ook wel. We passeren mooie stukken die afgewisseld worden met stukken die door de laatste uitbarsting toch wel redelijk beschadigd of niet begaanbaar zijn. Dit is de reden dat we tijdens onze twee uur durende paardrijtocht de vulkaan niet te zien krijgen. Het was ook maar de vraag geweest of anders de wolken hier niet voor gezorgd hadden.
Eenmaal terug 'op stal' blijkt dat ook de dames een hard zadel hadden.
Jacqueline heeft zelfs het idee gehad dat ze het paard de volgende dag nog steeds voelde.

We zijn vervolgens in een normaal mensendrafje naar het busstaion gelopen waar we de bus van 14.30 uur hadden.
Een rit van 2 uur bracht ons in Riobamba waar we dachten op een busstation afgezet te worden. Dit bleek echter zomaar aan de rand van de straat te zijn terwijl Peter en Alejandra ergens anders stonden te wachten. Dus toen maar met alle koffers en tassen naar het busstation gelopen, waar we al snel onze ontmoeting hadden met het aanstaande bruidspaar.
En de eerste indruk.... LEUKE MEID JOH!!!

We zijn met twee taxi's naar hotel MonteCarlo gereden welke Peter voor ons heeft vastgelegd. Een erg mooi hotel!
Wij frissen ons wat op een gaan een uurtje later naar het huis van Peter en Alejandra waar we deze avond mee mogen eten.
Uit de vertaling van Peter en Alejandra blijkt dat we welkom zijn. Gelukkig maar!
Na het eten gaan we nog even naar een groot winkelcentrum om een nieuwe jas voor Sjef te kopen. Deze is namelijk in de bus naar Riobamba door iemand anders 'geleend'.
Nog een drankje in de stad en met de taxi terug naar het hotel. Morgen gaan we samen met Peter de treinreis maken naar de 'Duivelsneus'. Een van de grote touristische trekpleisters in Ecuador.

Adios
Jacqueline & Pieter