Langzaam richting het grote feest in Riobamba

Het is al weer twee dagen geleden dat we iets van ons hebben laten horen.
De laatste berichten kwamen uit Quito waar we gelijk de eerste dag al erg veel ondernomen hadden.
We waren van plan nog een stukje Quito te pakken de volgende dag, maar omdat we in de hoofdstad toch nog terug komen aan het einde van de vakantie, hebben we besloten de bus te nemen naar Baños. Een kleiner stadje tussen Quito en Riobamba in. We hebben uitgecheckt waarna we in een taxi busje (best comfortabel) naar de busterminal in het zuiden van de stad gebracht werden. Dit was toch nog een ritje van zo´n 3 kwartier.
Op de busterminal staan bussen zoals we ze nog helemaal niet gezien hebben in Ecuador. Mooie luxe touringcars met een groot plasmabeeldscherm aan boord.
De rit van ongeveer 3,5 uur voert ons langs de Cotopaxi (een van de bekende vulkanen in dit land). De top van de vulkaan krijgen we helaas niet te zien omdat deze tussen de wolken verscholen blijft.
Onderweg is er nog wel tijd voor een plaspauze waar we allemaal gebruik van maken. Jacqueline was als laatste aan de beurt en ze had niet in de gaten dat de bus verplaatst was. Dat ze vervolgens in een gele ipv een rode bus stapt had ze vervolgens ook niet in de gaten. Gelukkig had ze het op tijd in de gaten en heeft ze samen met ons de weg vervolgd.
Hoe dichter we bij Baños aankwamen, hoe minder zon we zagen. Uiteindelijk niet zo heel gek in de wetenschap dat we het regenwoud (Amazone) naderen.
Gelukkig was het nog wel altijd droog en waren de temperaturen ook van dien aard dat iedereen die dit leest er jaloers op zou worden ( Ik zal daarom ook niet vertellen dat deze nog ruim boven de 20 graden lag ;-) ).

Ons hostel lag op 100 meter van de plaats waar we uit de bus gestapt zijn, dus dat was niet zo heel ver lopen met de koffers. We hadden daar twee kamers geboekt met ook hier weer, net als in de bus, een eigen plasma televisie op de kamer. Eenmaal op de kamer stoten we bijna ons hoofd omdat een plasma scherm hier ook nog een behoorlijke beeldbuistoeter aan de achterkant blijkt te hebben, maar dat mag de pret natuurlijk niet drukken (op het moment dat we dit schrijven hebben we de tv nog niet aangehad).
We zijn het gezellig dorpje ingelopen en hebben hier en daar wat rondgekeken naar de activiteiten die we hier kunnen gaan ondernemen.
In de bijna twee dagen dat we hier gaan verblijven hebben we besloten op de fiets een afdaling te gaan maken langs een aantal mooie watervallen. De keuze voor de fiets was snel gemaakt omdat de weg zo goed als alleen maar bergaf loopt en we op die manier niet erg veel hoeven te doen (het is tenslotte ook vakantie) De terugweg is namelijk in een soort vrachtwagentje waar we met fiets en al in kunnen. Dit was overigens op zich al een hele evaring!!!
Maar voordat we terug gebracht werden hebben we uiteraard een aantal hele mooie stukjes Ecuador gezien vanaf de fiets. Bij iedere waterval, waarbij we vaak aan de andere kant van het water op keken, bestond de mogelijkheid om daar met een kabelbaantje of hangend aan een kabelbaan naar toe te 'glijden'. We besloten dit bij de laatste waterval te doen omdat deze als de leukste kabelbaan aangegeven werd. Dus maar weer op de fiets gestapt en verder gefietst. Zo nu en dan ging de weg weer omhoog waardoor we zo nu en dan toch een beetje moesten trappen. Dit voor degene die denken dat we alleen maar als een paar zoutzakken op een zadel gezeten hebben.
Toen we bij de 'Rio Verde' waterval aankwamen moesten we nog een stuk lopen voordat we deze zeer indrukwekkende waterval te zien kregen. De wandeltocht daar naar toe was echter zeer de moeite waard. Niet alleen vanwege de waterval, maar ook van alles wat we op de weg daar naartoe tegenkwamen. Transparante vlinders, reusachtige kevers, een kolibri en nog een paar vreemde vogels.
Toen we terug liepen bleek dat de druppels die we rondom de waterval voelden niet afkomstig waren van het watergeweld dat zich zo vlak bij ons afspeelde, maar het was begonnen met regenen. En als je in de buurt bent van de Amazone, en dan ook nog in de regentijd, dan is 1 en 1 al snel 3 bij ons, dit is een bui die niet heel snel zal ophouden. Gelukkig hadden we dit wel een beetje verwacht en lagen de regenjassen dus nog gewoon in het hostel... (wij zijn ook van de stijfkoppige Hollanders ;-) )
Inmiddels tot op het bot nat zijn we maar weer verder gefietst naar een punt waar het retour-busje ook langs zou komen en ons mee zou kunnen nemen. Het ritje terug naar Baños was zoals gezegd een belevenis apart.
Wij hebben niet aangegeven dat we nog een bus of trein moesten halen, maar de chauffeur reed er wel naar. En ik kan je verzekeren dat het best vreemd is om met z´n allen achter in een soort veewagen te zitten met je fiets, die vervolgens behoorlijk hard over de toch al niet altijd even vlakke wegen raast.
Terug in Baños zijn we wat droge kleren aan gaan trekken en hebben we nog wat rondgefietst door Baños.
Het plaatsje Baños staat ook bekend om haar termaalbaden, waar we allemaal wel een slokje van willen proeven (he Corrie...).
De baden gaan weer om 18.00 uur open dus we gaan eerst nog even wat drinken en de fietsen inleveren voordat we de sprong in het diepe wagen.
Om 18.15 uur staan we met onze zwemkleding aan de rand van het termaalbad en lopen we het bad in dat op het eerste oog nou niet echt uitdagend is om in te gaan zitten. Het water is zo troebel dat je het idee krijgt dat de plaatselijke kinderdagopvang hier ´s middags gebruik van gemaakt heeft....
De temperatuur van het water is echter wel zo heerlijk dat we toch maar tussen al die andere mensen zijn gaan zitten. En nee hoor we hebben geen slokje genomen van dit water. Die geneeskrachtige werking moet zich maar een weg door de porien naar binnen zien te vinden.
Na een uurtje koken in het water zijn we nog wat gaan eten en kwam er ook weer een einde aan deze dag. De plaatselijke jeugd wordt hier echter pas wakker rond deze tijd en die hadden het gangetje onder onze ramen uitgekozen om deze nacht eens heerlijk luidruchtig van gedachte te wisselen. Als ze dan toch eindelijk besluiten om te gaan slapen horen de honden in de buurt een geluidje wat ze niet kennen en besluiten ons een concert voor te schotelen.
Kortom we zitten hier om 7.30 uur ´s morgens dit verslag te typen. Zometeen gaan we nog wat ondernemen om aan het einde van de middag met de bus naar Riobamba te gaan om ons klaar te gaan maken voor het feest van zaterdag. Ze zijn allen wel benieuwd of we alle salsa-moves op tijd onder de knie zullen hebben.... maar dat lezen jullie later wel weer.

Adios
Jacqueline en Pieter