De reis naar het noorden: (deel 1) Mui Ne

Na een paar enerverende dagen in de Mekong Delta, stond vandaag de dag in het teken van het begin van de reis richting het noorden. Nu horen we idereen denken; “ alweer een begin, dat is nu al de derde of vierde keer”. Klopt, maar zo voelt het ook. Het hotel waar we de eerste dagen gezeten hebben, hadden we Nederland geboekt. Ook zouden we hier de eerste dagen (ook na de Mekong Delta) terug komen.
Vanaf vandaag weten we niet waar we terecht gaan komen en moeten we het doen met de informatie uit de LP of Trotter of van tips die we links en rechts al gekregen hebben.
De bustocht gaat vandaag naar Mui Ne, een klein plaatsje ten zuid-oosten van HCMC. Het ligt aan de Zuid Chinese zee en staat bekend om haar rode en witte duinen. Wellicht dat we hier later vandaag nog wat van gaan zien, maar eerst de busreis.
Om 07.00 werden we verwacht bij Sinh tour office, waar we een open ticker gekocht hebben van HCMC naar Hanoi. Deze tocht mogen we in etappes verdelen en de reisdagen invullen op het moment dat we dat zelf willen. Vandaag dus de eerste naar Mui Ne. Gelukkig niet dezelfde drukte op de wegen zoals we dat inmiddels “gewend” waren, maar dat wil niet zeggen dat de chauffeur zijn rijstijl daar dan op aanpast. De reis zou ongeveer 4,5 uur gaan duren. Voor ons dus voldoende tijd om wat vragen, die we in jullie reacties op waarbenjij.nu lazen, te beantwoorden.

- Manouk en Kyra: Het eten met stokjes gaat inmiddels goed. Voor kinderen hebben ze ook stokjes, die precies net zo groot zijn als voor volwassenen.
- Opa en Oma: mondkapjes hebben wij niet nodig. De stank viel in de stad ook erg mee. En daarbij mag iedereen onze tanden zien als wij als blije vakantiegangers door de straten lopen.
De familie was een familie van drie generaties die daar voor de poort van de dierentuin stonden.
Als de cavia “uit” moet …… gewoon naar Sjef en tante ML brengen….;-)
- Familie Adams: Voor de verkoop van de kaarten als we deze zang en dans hier laten….
- Mona: Je telefoon heeft ook vakantie en als hij in geval van nood de politie, ambulance of BRANDWEER maar kan bellen is het goed.

Rond de klok van 13.00 uur werden we uit de bus gezet omdat hij niet meer verder zou gaan rijden. We zullen dus wel op de plaats van bestemming zijn dachten wij.
Gelijk het eerste het beste hotel maar binnen gelopen voor een kamer. We hadden snel even gekeken hoe het excursie programma eruit zag, en naar aanleiding daarvan besloten voor 1 nacht te gaan en dan morgenmiddag weer door te reizen naar Dalat. De verschillende kleuren duinen waren deze middag allemaal te doen en dan kunnen we de “extra” dagen beter meenemen naar het snorkelparadijs, de bergvolkeren of de Halong bay.

De groepsexcursie voor deze middag zat al wel helemaal vol, maar de mogelijkheid om een jeep met chauffeur te regelen was ook aanwezig. Hier hebben we gebruik van gemaakt en zo zaten we een half uur later in een oude legerjeep met een Vietnamese chauffeur die eigenlijk alleen maar de woorden “White Dunes” en “Red Dunes” in zijn Engelse bagage had zitten. Met handen en voeten krijg je vervolgens toch erg veel duidelijk gemaakt en kom je zelf tot de conclusie dat sommige van onze Engelse zinnen ook als een tang op een varken slaan.

Uiteindelijk hebben we alle duinen gezien en hebben we ook nog de plaatselijke visafslag bezocht. De lucht op deze afslag daargelaten waren alle bezochte punten even mooi en indrukwekkend. Op het eerste adres, de Red Dunes, kregen we ongevraagd een gids mee, die ons na afloop wist te vertellen wat we hem moesten betalen. Omdat de oppas van onze slippers ook al geld nodig had en we wisten dat er nog twee andere plaatsen volgden, hebben we dit tot een minimum weten te beperken. Al was dat alleen nog maar voor het klavertje vier wat hij voor ons geplukt heeft.
Een klavertje vier, een aai over de slurf van een stenen olifant, een gekko die we meer dan 7x per nacht horen……. Onze vakantie kan echt niet meer stuk!!!!!

Met zoveel geluk op zak zijn we weer de jeep ingestapt om naar het vissersdorpje en de White Dunes te gaan. Het doprje hadden we na tien minuten al wel gez……roken, dus we zijn snel weer doorgereden naar de White Dunes. We zagen op een grote afstand de heuvels zand al als een woestijn voor ons liggen. Dit was ook de reden dat we dankbaar (maar wel veel te duur…) gebruik hebben gemaakt van een quad om Kim en Erno naar boven te kunnen brengen als ze weer een keer met de slee van de zandheuvels af wilden glijden. Toen de huurtijd van de quad erop zat zijn we terug gelopen naar de jeep. Ook hier dacht de verhuurder voor de ene minuut dat we de quad te laat terug gebracht hadden, nog wat extra geld te vangen. Dat had hij dus even goed mis.
Kim en Erno hebben nog even naar een echte aap aan een ketting zitten kijken. Wij konden daar wat minder sympathie voor opbrengen en hebben ons bezig gehouden met het maken van een foto van de groene bijeneter (dat is een vogel, voor de leken onder jullie).
Op een ander stuk rode duinen werden we gedropt om de zonsondergang daar te bekijken. Deze vindt in Vietnam in deze periode al rond 18.00 uur plaats.
Echter vlak voordat de duinen heel mooi zouden moeten kleuren, was er een hele mooie wolk die daar abrupt een einde aan maakte.

Het was nog wel licht genoeg om een duik te nemen in het zwembad van het hotel. Dat hadden we na bijna een week vakantie wel verdiend dachten wij zo.
In de LP hebben alvast een hotel in Dalat uitgekozen, waar ze ons morgen mogen afzetten.
Dat worden een paar ‘jungle-dagen’ met daarbij ook de olifanten waar Kim en Erno al lang naar uitkijken.
We hopen dat de klamboe’s daar wel aanwezig zijn omdat dit het gebied gaat zijn waar (buiten de steden) de Malaria-mug voor kan komen.
Nu gaan we lekker slapen om morgen eens een keertje NIET om 06.30 uur op te moeten staan.