2 Dagen Sapa

Dag 1
Om 05.30 uur komen we aan op het station van Lao Cai. We worden gewekt door de conducteur die op de deur klopt. We hebben allemaal redelijk geslapen en trekken snel onze schoenen aan en gaan met de spullen de trein uit. Bij de uitgang van het station staan verschillende taxi chauffeurs te wachten met namen van mensen die ze komen ophalen en onze naam staat daar…. niet tussen. Vrij snel komt er iemand die op onze voucher leest waar we moeten zijn. Hij pleegt wat telefoontjes en al snel blijkt dat de naam Michielsen voor een Vietnamees toch best moeilijk is om op te schijven. We hebben dus vervoer en rijden richting Sapa. Dit duurt toch nog wel ongeveer een uurtje, maar met een aantal Nederlanders in het busje die pas net aan de reis begonnen zijn kunnen we weer vele verhalen uitwisselen. Ondertussen verandert het landschap en naderen we Sapa. Gelijktijdig hiermee verschijnen ook de eerste ‘Zwarte H’Mong’ mensen in beeld. De klederdracht die deze bergvolkeren dragen valt meteen op door de mooie kleuren. Er zijn verschillende dorpjes waar de Zwarte H’Mong woont in deze omgeving. Ieder dorp heeft zo weer zijn eigen varieteit in de kleding zitten.
In Sapa aangekomen kunnen we niet meer om deze bergvolkeren heen. Als de taxibus bij het hotel aan komt rent er al een groep van zo’n 20 personen met de bus mee om ons gelijk niet meer met rust te laten. Het ontbijt, wat prima geregeld was, laten we ons weer goed smaken en dan maken we ons op voor de eerste dag Sapa. Onze gids die ons bij het hotel stond op te wachten heeft aangegeven dat we vandaag naar de dorpjes Cat Cat en Sin Chai (beiden Zwarte H’Mong) gaan lopen, waarbij we onderweg nog een waterval zullen zien. Tijdens het ontbijt is het echter serieus gaan regenen en we besluiten nog even de regen af te wachten. Als na een half uur blijkt dat dit geen zin heeft trekken we onze poncho aan en gaan op pad in de regen.
Tot onze verbazing staat de groep dames nog steeds bij de ingang van het hotel op ons te wachten om vervolgens met ons mee te lopen en ons niet meer ‘los’ te laten. Bijna de gehele tocht lopen ze met ons mee waarbij ze ieder pauze moment aangrijpen om de nodige spullen te laten zien en te verkopen. (Dit is dus waarschijnlijk wat ze bedoelden dat Sapa te toeristisch en commercieel geworden is…)

Wij hebben er echter weinig problemen mee, omdat we zelf bepalen wat we wel en niet willen en al helemaal als het om iets kopen gaat. Uiteindelijk zijn ze dus een aantal kilometer met ons meegelopen voor twee armbandjes die onze twee dames gekocht hebben. De regen is inmiddels wel opgehouden en we kunnen de regencape’s uit doen. Dit is als we bij de waterval aankomen. De waterval is door de regenval van deze ochtend erg woest en het water is door de hoeveelheid zand dat meegevoerd wordt erg bruin. We krijgen hier ook nog een aantal dansjes te zien die hier in de regio populair zijn. We mogen met de laatste dans allemaal meedoen. Pieter heeft zich hierbij opgeofferd om de foto’s en film te maken….
Onderweg naar het volgende dorpje (Sin Chai) haken de drie dames, die ons nog steeds bleven volgen, ook af en zo lopen we eindelijk zonder volgers naar onze lunchplaats. Deze is op de speelplaats van een school, die vanwege de vakantie toch gesloten is.
Het begint nu weer te regenen en de regencape’s moeten weer voor de dag gehaald worden. Deze bui duurt tot we weer in het hotel terug zijn. Gelukkig was de terugweg dezelfde als de heenweg, dus we hebben hier niet echt veel meer gemist. Als we gedouched en met droge kleding Sapa in gaan krijgen we al snel weer te maken met het ‘verkoopgilde’. Het maken van een foto wordt al snel gebruikt als een reden om van die persoon iets te kopen. Het is best aardig met deze mensen in gespek te geraken zonder iets te kopen. Koop je namelijk iets bij de een, dan ben je van de andere 100 dames en meisjes nog niet zomaar af. Ook lopen hier een aantal mensen rond van de Dzay (dit is weer een ander soort bergvolk dan de H’Mong). Zonder dat wij het verschil zien hebben Kim en Jacqueline een bandje om van de H’Mong en vinden ze dat ze ook een Dzay bandje moeten gaan dragen. Ook hier zou het eind zoek zijn als we daar op ingingen. Een paar kleine dingen hebben we nog wel gekocht en zo komen we weer bij het hotel aan. Hier mogen ze gelukkig echter niet naar binnen, anders zouden ze nog naast ons blijven slapen denken we. Als we terug komen op de hotelkamer liggen er een drietal rozen op de kussens te wachten met bij iedere roos een ansichtkaart. Het is helaas te laat deze nog te versturen en het is al net zo moeilijk een keus te maken naar wie we die dan moeten sturen.

Als het in de straten niet meer ‘zwart’ ziet van de H’Mong (;-)) gaan we wat eten. Op de terugweg naar het hotel hebben we ons zelf getrakteerd op een voetmassage. Met z’n vieren op een rij lagen we te wachten tot de speciaal voor ons opgetrommelde masseurs, een half uur lang in onze voeten en onderbenen hebben geknepen. Hierdoor kunnen wij morgen weer een mooie tocht lopen.

Dag 2
Het weer ziet er voor deze dag een stukje beter uit, 40% kans op regen tegenover 100% gisteren. We gaan vandaag de dorpjes Lao Chai en Tavan aan doen. Omdat deze dorpjes wat verder weg liggen worden we met een busje opgehaald en zover als mogelijk richting het eerste dorpje afgezet. In het eerste dorpje, een H’Mong dorpje, worden we gewezen op een aantal regels die hier gelden. Aai geen kinderen over het hoofd, ga niet ongevraagd naar binnen, houd nooit je rugzak op als je ergens naar binnen gaat. Dit zijn zo maar enkele regels. De ergste is echter dat we elkaar niet eens mogen omarmen en al helemaal geen kus geven in het openbaar…
Gelukkig zijn we het dorpje snel weer uit en maken we de opgelopen achterstand snel goed… Misschien dat de dames die ons net als gisteren weer vergezellen dit niet zo leuk vinden, maar ze kunnen ook een andere kant opkijken of zelfs lopen! ;-)
Het tweede dorpje is een Dzay dorpje. Qua bouwstijl verandert er niets en ook de H’Mong loopt hier evengoed haar waar te verkopen zoals de Dzay dat ook in de H’Mong dorpen doet. Geen rivaliteit dus en dat is alleen maar goed.
We hebben de lunch deze dag bij een familie thuis zoals we dat ook gewend waren tijdens de verschillende homestay’s eerder deze vakantie.
We eten de alom bekende Noedelsoep (ookwel Po genoemd). In deze soep zit een heel gebakken ei verwerkt, wat er voor ons toch wel weer vreemd uitziet.
Het laatste deel van de tocht gaat richting de weg waar het busje inmiddels op ons staat te wachten. Hoe dichter we daar bij komen hoe meer spullen onze achtervolgers (die trouwens de gehele lunch weer hebben zitten te wachten) aan ons laten zien. Als ze merken dat we al genoeg tafellakens, tassen, pannenlappen en kussenslopen hebben draaien ze eindelijk om, op zoek naar waarschijnlijk een paar nieuwe toeristen…
We worden door het busje afgezet bij het hotel waar we dit verslag nog even gaan verwerken en op de site plaatsen.
Vanavond worden we om 18.00 uur hier opgehaald. We zijn dan om 19.00 uur in Lao Cai om een uurtje later de slaaptrein naar Hanoi te nemen. Dit zal in grote lijnen wel hetzelfde zijn als de heenweg. Mochten er nog dingen zich voordoen die jullie moeten weten, dan lezen jullie dat in het verslag van de laatste dag in Hanoi.