Cu Chi tunnels
Door: pieterjacquelinekimerno
Blijf op de hoogte en volg Pieter, Jacqueline, Kim & Erno
17 Juli 2011 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Na een paar dagen in Ho Chi Minh rondgehangen te hebben zijn we op zondag 17 juli naar de Cu Chi tunnels en de Cao Dai temple geweest. Even de drukte van de stad ontvluchten, want daar hadden we deze anderhalve dag al wel genoeg van gezien… ;-)
We warden nah et ontbijt opgehaald bij ons hotel en hebben vervolgens nog anderhalf uur door de stad gereden om alle andere mensen die deze tour ook geboekt hadden bij de andere hotels op te pikken. Hoezo ontvluchten van de drukte op de wegen….
Uiteindelijk zijn we weer met een enorme stroom brommers en scooters richting het noorden gereden waar we rond het middaguur aankwamen bij de temple. Dat was precies op het juiste moment omdat toen het grote gebed op het punt van beginnen stond. Alle mannen en vrouwen die kwamen bidden waren in het wit gekleed met een zwarte hoofddoek om. De mensen die wat belangrijker waren of gevonden moesten worden, hadden een andere kleur aan varrierent in de kleuren geel, blauw en rood.
Volgens mij moesten de ‘nieuwelingen’ nog op het balkom plaats nemen en daar de muziek en het gezang verzorgen. Nou ja, gezang en muziek.... een paar muzieklessen en een stemvork zouden hier geen overbodige luxe zijn.
We hebben het gebed niet helemaal afgewacht, al was het alleen al omdat we niet wisten hoelang dat zog zou gaan duren. Met de bus zijn we ergens laan lunchen. Op het moment dat we daar naar de toilet moesten kwamen door de keuken en konden we zien welke kip zometeen een deel van de maaltijd zou gaan worden. Hij lag al kaal geplukt op een schaal te wachten… Uiteindelijk was het allemaal goed te eten hoor.
Na de lunch zijn we door gereden naar de Cu Chi tunnels. Onderweg warden we getrakteerd op een flinke plensbui, waar vooral de bromfietsers last van hadden als er een bus langs ze heen kwam rijden.
Ook bij de tunnels hebben we de eerste regen even afgewacht voordat we aan de rondleiding over het terrein begonnen. Zeer indrukwekkend was het allemaal om te zien en horen wat deze mensen gedaan hebben om de oorlog te overwinnen/overleven.
De vindingrijkheid daarbij is iets waar ze tot op de dag van vandaag nog steeds erg trots op zijn. De verschillende valstrikken bijvoorbeeld warden vol trots aan ons voorgedaan.
Aan het einde van de rondleiding mochten we nog een paar schoten lossen met een echt geweer (wat voor typen dat was…. We zouden het echt niet weten, wij hebben daar geen verstand van). Ook hebben we nog een flink stuk door een tunnel gelopen (gekropen) die voor het publiek toegankelijk waren. Wij lange Nederlanders zouden daar niet echt veel voordeel mee gehad denken wij zo.
Een indrukwekkende dag kwam hiermee tot een einde. We zijn met de bus weer terug gereden naar de stad waar we aan de brommers weer konden zien dat we er bijna waren.
We hebben nog wat gegeten bij een pizzeria en zijn toen terug gelopen naar het hotel om de tassen voor de volgende dagen in te pakken.
We gaan namelijk twee dagen naar de Mekong Delta. Dat gaat ook weer een hele leuke ervaring worden. Maar daaover later meer…
Overigens is het nu nog zo dat we regelmatig een verslag kunnen maken van de gebeurtenissen omdat we in het hotel waar we zitten gratis internet tot onze beschikking hebben. Het zou dus zomaar kunnen dat de komende weken de verslagen wat schaarser worden. Wellicht dat een aantal van jullie daar helemaal niet zou rouwig om is.
We warden nah et ontbijt opgehaald bij ons hotel en hebben vervolgens nog anderhalf uur door de stad gereden om alle andere mensen die deze tour ook geboekt hadden bij de andere hotels op te pikken. Hoezo ontvluchten van de drukte op de wegen….
Uiteindelijk zijn we weer met een enorme stroom brommers en scooters richting het noorden gereden waar we rond het middaguur aankwamen bij de temple. Dat was precies op het juiste moment omdat toen het grote gebed op het punt van beginnen stond. Alle mannen en vrouwen die kwamen bidden waren in het wit gekleed met een zwarte hoofddoek om. De mensen die wat belangrijker waren of gevonden moesten worden, hadden een andere kleur aan varrierent in de kleuren geel, blauw en rood.
Volgens mij moesten de ‘nieuwelingen’ nog op het balkom plaats nemen en daar de muziek en het gezang verzorgen. Nou ja, gezang en muziek.... een paar muzieklessen en een stemvork zouden hier geen overbodige luxe zijn.
We hebben het gebed niet helemaal afgewacht, al was het alleen al omdat we niet wisten hoelang dat zog zou gaan duren. Met de bus zijn we ergens laan lunchen. Op het moment dat we daar naar de toilet moesten kwamen door de keuken en konden we zien welke kip zometeen een deel van de maaltijd zou gaan worden. Hij lag al kaal geplukt op een schaal te wachten… Uiteindelijk was het allemaal goed te eten hoor.
Na de lunch zijn we door gereden naar de Cu Chi tunnels. Onderweg warden we getrakteerd op een flinke plensbui, waar vooral de bromfietsers last van hadden als er een bus langs ze heen kwam rijden.
Ook bij de tunnels hebben we de eerste regen even afgewacht voordat we aan de rondleiding over het terrein begonnen. Zeer indrukwekkend was het allemaal om te zien en horen wat deze mensen gedaan hebben om de oorlog te overwinnen/overleven.
De vindingrijkheid daarbij is iets waar ze tot op de dag van vandaag nog steeds erg trots op zijn. De verschillende valstrikken bijvoorbeeld warden vol trots aan ons voorgedaan.
Aan het einde van de rondleiding mochten we nog een paar schoten lossen met een echt geweer (wat voor typen dat was…. We zouden het echt niet weten, wij hebben daar geen verstand van). Ook hebben we nog een flink stuk door een tunnel gelopen (gekropen) die voor het publiek toegankelijk waren. Wij lange Nederlanders zouden daar niet echt veel voordeel mee gehad denken wij zo.
Een indrukwekkende dag kwam hiermee tot een einde. We zijn met de bus weer terug gereden naar de stad waar we aan de brommers weer konden zien dat we er bijna waren.
We hebben nog wat gegeten bij een pizzeria en zijn toen terug gelopen naar het hotel om de tassen voor de volgende dagen in te pakken.
We gaan namelijk twee dagen naar de Mekong Delta. Dat gaat ook weer een hele leuke ervaring worden. Maar daaover later meer…
Overigens is het nu nog zo dat we regelmatig een verslag kunnen maken van de gebeurtenissen omdat we in het hotel waar we zitten gratis internet tot onze beschikking hebben. Het zou dus zomaar kunnen dat de komende weken de verslagen wat schaarser worden. Wellicht dat een aantal van jullie daar helemaal niet zou rouwig om is.
-
19 Juli 2011 - 15:12
De Damwijkjes:
Nou wij wel hoor! Zitten met smacht op jullie verhaal te wachten...ik bedoel als je hier naar buiten kijkt....ook regen, maar bijna niets anders dan dat!
Goed te lezen dat jullie het goed maken. Groetjes -
19 Juli 2011 - 16:30
Oma En Opa:
Jullie hebben prachtige foto's doorgestuurd, maar er zijn er 2 bij, waarop 2 kinderen zwarte voeten hebben. Was het in die tempel zo vies?
Alle brommer- en scooterrijders hebben daar mondkapjes op. Dragen jullie die ook als je daar rondloopt, want met al die motorvoertuigen zal het daar wel een erg vieze lucht zijn.
Was dat een bepaalde familie, waarmee jullie op de foto staan? We horen het wel. Veel plezier de komende dagen en tot de volgende skype. Het eten staat hier al voor me klaar. Doei! -
19 Juli 2011 - 19:16
Mona:
yes dit is geweldig -
19 Juli 2011 - 19:17
Mona:
natuurlijk jullie verhaal maar erno en kim met die hoedjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
