Eindelijk aangekomen in.... Vietnam
Door: pieterjacquelinekimerno
Blijf op de hoogte en volg Pieter, Jacqueline, Kim & Erno
15 Juli 2011 | Vietnam, Ho Chi Minhstad
Om 05.30 uur zijn we naar de gate gelopen voor het tweede deel vna de heen reis.
We werden ook weer in een bus het gehele vliegveld rond gereden naar het vliegtuig. Daar was goed te voelen dat de zon de temp. inmiddels al weer aardig had doen stijgen.
Hoeveel weten we niet precies. Ze gaven 94 F aan...
Ook in dit vliegtuig weer dezelfde spellen in de “stoelen” maar door het ontbreken van de “afstandbediening” was het niet mogelijk te gamen….. dat word een lange zit voor Erno….
Gelukkig is zijn Arbisch ook goed en kon hij toch nog wel wat dingen bekijken op het scherm.
In dit tweede stuk van de reis, wat in vlieguren ongeveer even lang was
passeerden we echter 4 tijdsgrenzen waardoor deze dag zowiezo al 4 uur korter was. Dat wisten ze bij Qatar airlines ook. We kregen om half 9 ‘s ochtends al een bak nasi als ontbijt. Normaal best lekker, maar op nuchtere maag….
Eigenlijk een korte dag waar niet veel over te vertellen is, tenminste…. Tot we het vliegveld, met het inmiddels gekregen visum, uit kwamen.
We gingen met onze eerste (altijd te dure) taxi naar ons hotel.
Thuis hadden we al gelezen dat in Ho Chi Minh meer motoren, scooters en brommers dan auto’s reden. Maar het is dus echt niet meer normaal. Links, rechts, voor en achter schieten brommers met daarop soms hele familie’s langs de taxi heen, met gevaar voor eigen leven en gezinsleden. De chauffeur vertelde dat er ongeveer 10 miljoen mensen in deze stad wonen, waarvan wij vermoeden dat ze allemaal een scooter, brommer of motor hebben en daar ook allemaal gelijktijdig de weg mee opgaan.
Na eenmaal de spullen op de suite van ons eerste hotel gezet te hebben, zijn we op de ‘markt’ onze eerste springroll (loempia) gaan eten. We hebben er nog wat noodles bij genomen en hebben het geheel getracht met stokjes eten. Toen de drie dames uit de keuken, die overigens pal naast de tafel waar wij zaten was, ons eigenlijk stonden uit te lachten, zijn we maar met onze eigen 10 stokjes verder gaan eten.
Eenmaal terug in het hotel hebben we contact gezocht (Skype) met het thuisfront wat maar half lukte. Nu is het tijd om te gaan slapen, want morgen begint het pas echt!!!!
We werden ook weer in een bus het gehele vliegveld rond gereden naar het vliegtuig. Daar was goed te voelen dat de zon de temp. inmiddels al weer aardig had doen stijgen.
Hoeveel weten we niet precies. Ze gaven 94 F aan...
Ook in dit vliegtuig weer dezelfde spellen in de “stoelen” maar door het ontbreken van de “afstandbediening” was het niet mogelijk te gamen….. dat word een lange zit voor Erno….
Gelukkig is zijn Arbisch ook goed en kon hij toch nog wel wat dingen bekijken op het scherm.
In dit tweede stuk van de reis, wat in vlieguren ongeveer even lang was
passeerden we echter 4 tijdsgrenzen waardoor deze dag zowiezo al 4 uur korter was. Dat wisten ze bij Qatar airlines ook. We kregen om half 9 ‘s ochtends al een bak nasi als ontbijt. Normaal best lekker, maar op nuchtere maag….
Eigenlijk een korte dag waar niet veel over te vertellen is, tenminste…. Tot we het vliegveld, met het inmiddels gekregen visum, uit kwamen.
We gingen met onze eerste (altijd te dure) taxi naar ons hotel.
Thuis hadden we al gelezen dat in Ho Chi Minh meer motoren, scooters en brommers dan auto’s reden. Maar het is dus echt niet meer normaal. Links, rechts, voor en achter schieten brommers met daarop soms hele familie’s langs de taxi heen, met gevaar voor eigen leven en gezinsleden. De chauffeur vertelde dat er ongeveer 10 miljoen mensen in deze stad wonen, waarvan wij vermoeden dat ze allemaal een scooter, brommer of motor hebben en daar ook allemaal gelijktijdig de weg mee opgaan.
Na eenmaal de spullen op de suite van ons eerste hotel gezet te hebben, zijn we op de ‘markt’ onze eerste springroll (loempia) gaan eten. We hebben er nog wat noodles bij genomen en hebben het geheel getracht met stokjes eten. Toen de drie dames uit de keuken, die overigens pal naast de tafel waar wij zaten was, ons eigenlijk stonden uit te lachten, zijn we maar met onze eigen 10 stokjes verder gaan eten.
Eenmaal terug in het hotel hebben we contact gezocht (Skype) met het thuisfront wat maar half lukte. Nu is het tijd om te gaan slapen, want morgen begint het pas echt!!!!
-
16 Juli 2011 - 16:17
Diana:
Ha, nu is het dus echt begonnen! Heel veel plezier, ik geniet hier op afstand mee,
-
16 Juli 2011 - 18:28
(O)ma En (O)pa:
Fijn dat we jullie vandaag via Skype wel gesproken hebben. Stinken die brommers en scooters daar net zo erg als die van jou, Pieter? Nog een dag tussen de bromscooters door manoeuvreren en goed op elkaar letten. Wij vinden het heel erg fijn om jullie zo te volgen en zijn zeer benieuwd naar de eerste foto's. Hier zit de cavia wel steeds om Kim en Erno te roepen. Hoe moeten we dat geluid uitzetten?
Geniet maar lekker.
Dikke knuffels van ons. -
16 Juli 2011 - 19:24
Miranda:
ff lesje rekenen
1F= 17.2grC
94F=heeel warm... 34 grC
Beetje zweten, dat don jullie misschien ook al van het eten.... de rode stukjes even nog laten liggen!
groetjes vanuit een regenachtig NL -
16 Juli 2011 - 20:03
Jmsw:
Vandaag is het dus echt begonnen. Wij zijn erg benieuwd wat daar het resultaat van is. We genieten nu al van jullie verslagen en zullen dat zeker ook de komende weken blijven doen. Het zijn voor de jongens leuke verhaaltjes-voor-het-slapen-gaan. Heel veel plezier en we wachten vol verwachting op het volgende bericht. Veel liefs van ons.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
